Z pompą na rowerze, czyli sport z kroplówką

W szpitalu często nudzi mi się, nie mam apetytu i humoru, ale wtedy rodzice stają na głowie, żeby to zmienić. Wczoraj tatuś zastąpił mamusię i po raz pierwszy spędził ze mną noc w szpitalu.Było przyjemnie, czytaliśmy książki, graliśmy w gry i tak do wieczora. Potem nadeszła pora spania, a rano obudziłam się pełna sił i już bez chemii, tylko z trzy litrową płukanką. Po śniadaniu, czas na pierwszy "trening" na stacjonarnym rowerze, który znaleźliśmy na korytarzu. Było wspaniale, kilka razy podejmowałam się pedałowania, co bardzo mi się spodobało, ponieważ przypominało letnie wycieczki z rodzinką. A mówiąc o bliskich odwiedził mnie dzisiaj mój braciszek, który wrócił z nart. Świetnie się tam bawił, choć pogoda nie zawsze dopisywała, ale w słoneczne chwile udało się im zrobić naprawdę bajkowe zdjęcia. Zimowe krajobrazy urzekły mnie i mamę, hmm… to już wiem po kim odziedziczyłam chęć do fotografii. Tata się tym interesuje i najwyraźniej "zaraził" mnie tym hobby    : ).  Tak więc pozytywnie nastawiona czekam do jutra, aż odłączą mnie od kroplówek i wypuszczą do domu.

          Śniegu było aż za kolana ; )