Głuchy telefon

Zaczęło się w sobotę rano, kiedy pojechałam do szpitala, aby sprawdzić wyniki oraz załatwić parę innych ważnych spraw. Po wyjściu z gabinetu lekarskiego nie byłam w najlepszym humorze, ponieważ okazało się, że wyniki mam bardzo słabe, wymagam przetoczenia krwi, nie mam nawet krztyny odporności i w ogóle prawie wszystkiego było zero : ( Zły nastrój był też z innego powodu, ponieważ nigdy nie byłam  "toczona", a jak wiadomo mam zawsze stracha przed nowymi doświadczeniami. Na szczęście mieliśmy dobre, ba nawet bardzo dobre warunki do przyjmowania kroplówek, ale żeby nie było tak kolorowo, to złapała mnie lekka gorączka, którą wykryliśmy już popołudniu, ale była na tyle niska, że wydawało nam się, że nic się z niej nie wykluje i mój organizm się obroni przed nią. Niestety, w domu następnego dnia wzrosła do 38,4 stopni i musieliśmy wracać do kliniki na Bujwida, ale tu też starałam się dostrzegać plusy. Dostałam znowu wspaniały pokój (nawet dużo lepszy niż poprzednio, ponieważ leżę sama z mamą na osobnych łóżkach pod 1, "rezerwową" specjalnie dla dzieci w głębokiej aplazji - braku odporności). Jestem tu już drugi dzień i czuję się bardzo dobrze, a zawdzięczam to kilku antybiotykom, paracetamolowi, przetoczeniu płytek i krwi. Wszystkie zdarzenia ciągną się jak głuchy telefon i zmieniają co chwile, tak jak przy przekazywaniu wiadomości nieoczekiwanie przekształcają się wyrazy...